Wat een week! (+ nieuw adres!)

Hoi allemaal!!!

Hier weer een up-date van de afgelopen week. Ik zou wel een boek kunnen gaan schrijven, haha!!!

Afgelopen weekend heb ik lekker rustig aan gedaan. Zaterdag ben ik naar de markt geweest in Arusha om fruit en groente in te slaan en vervolgens werd ik uitgelachen omdat ik mijn tassen aan het sjouwen was en niet op mijn hoofd aan het dragen was.
Vervolgens was ik naar de supermarkt gelopen, Shopright, en daar aangekomen was ie gewoon dicht! Ik snapte er niks van maar de stroom bleek uitgevallen te zijn, dus ik kon mooi weer rechts-om-keer maken naar huis. ‘s Avonds heb ik lekker op de bank gehangen en tv gekeken.

Zondag heb ik bijna de hele dag zonder stroom gezeten en aan school gewerkt. Gelukkig hebben we een generator bij het huis, dus toen het om half 7 donker werd, kon ik weer koken en om half 9 kwam de stroom weer terug.

Maandag’s ging ik weer op pad, een culture tourism program bezoeken. Dit keer was het Mulala, dat ligt zo’n 20 van Arusha af, aan de voet van Mount Meru. Ik ging met de daladala en ik zou bij een bepaald bord worden opgehaald om half 10 ‘s morgens…. Mits ze me niet vergeten waren, en ik dus pas om half 12 werd opgehaald… Maargoed, ik in zo’n 25-jaar-oude truck, de berg op. Ik dacht echt dat we het nooit zouden halen, maar dat viel mee. Volledig door elkaar geschud, maar nog helemaal heel, kwam ik aan bij het huis van Mama Anna. Ik ben toen met een van haar dochters naar een lagere school geweest en na de lunch ben ik met haar man naar het bos geweest. Dat was echt lachen, want de bomen zaten zo dicht op elkaar, dat het net avond leek. We gingen colobus apen bekijken. Na 1,5 uur lopen hadden we nog steeds geen aap gezien, maar ineens vonden we een groep. Helemaal bovenin de toppen van de bomen zaten iets van 8 colobus apen en eentje had zelfs een baby’tje. Colobus apen zijn zwart met wit en hebben lange haren. Als ze gaan springen weet je echt niet wat je ziet! Dus ik heb ook mijn eerste wilde dieren gezien!

‘s Avonds heb ik bij Mama Anna gegeten en hebben we met de generator aan (want in Mulala heeft niemand stroom, ook niet overdag….) natuurfilms gekeken over Tarangire park en de wilde dieren van Tanzania.

Dinsdag’s kwam na het ontbijt een groep van 15 Amerikanen in 3 grote jeeps aan. Die waren op safari en deden een halve dag Mama Anna’s culture tourism programma aan. Ik heb met hun meegelopen met het programma. We kregen te zien hoe de vrouwen kaas maken, honing, boter en koffie. Daarna gingen de Amerikanen weer door en ben ik met de man van Mama Anna nog naar een view-point gelopen. Daar zou je schitterend uitzicht moeten hebben op onder andere de Kilimanjaro, maarja, ik natuurlijk niet. Behalve maandag was het ook dinsdag de hele dag bewolkt, dus echt veel uitzicht was er niet. Maar de wandeling was wel leuk hoor, want je loopt door maisvelden en bananenboom-velden en koffie planten; niks om vervelend van te worden, want het is prachtig!

Rond 6 uur was ik weer thuis en was ik helemaal kapot. Kim was ook weer terug van het weekendje Pangani (aan het strand) en die had echt een kleur opgelopen! Jaloers!!!

Woensdag was een van de meest indrukwekkende dagen die ik ooit gehad heb en zeker een van de meest bijzondere dagen in Tanzania. Ik ben samen met Kim naar het United Nations Tribunaal van Rwanda geweest. Cloe, ons buurmeisje (van 34), werkt (net als 90% van de studenten hier) als stagair voor het tribunaal. Ze zit in het verdedigings team en zij moeten de meest beschuldigde crimineel van de genocide verdedigen, namelijk meneer Bagosora. Wij hadden aan haar gevraagd of we een keertje mee konden naar het tribunaal om naar een zaak te komen kijken en ze zei dat woensdag een van de beste dagen was. Deze week werd er namelijk gepleit voor hem (en voor nog 3 mannen die ook in de rechtbank zaten).

Om half 9 waren we er en nadat we onze paspoorten in hadden geruild voor een visitors pasje (gratis), konden we naar binnen. Gelukkig waren we met Cloe, want ik had het nooit gevonden; wat een doolhof! Om kwart voor 9 begon het. We moesten onze tassen afgeven en we kregen een koptelefoontje op. De advocaat die ging pleiten voor Bagosora was namelijk Frans, dus we konden naar de vertaling luisteren.

En daar zaten we dan; op de eerste rij, achter glas, in DE rechtbank van het tribunaal van Rwanda. Helemaal links (hemelsbreed zo’n 10 meter denk ik) zaten de 4 meest beschuldigde criminelen (mannen) van de genocide. Daarvoor zaten de verdedigings teams, in het midden de rechters en helemaal links de aanklagers. Wij zaten vlakbij de verdediging, want daar zat Cloe ook, zij zat gewoon naast Bagosora. Om 11 uur was er even een break en konden we de koptelefoons weer even afdoen en wat drinken in de kantine. Kim en ik waren beide ontzettend onder de indruk. Zo apart om zo dichtbij de 4 grootste schurken van de genocide te zitten en om eens zo’n rechtszaak mee te maken. Ze zijn al 10 jaar bezig en de criminelen kun je ook niet echt geinteresseerd noemen. Eentje zat een magazine te lezen, Bagosora zat half te slapen en die andere twee waren ook aan het dommelen. Maarja, zij doen dit al 10 jaar, ze zitten al 10 jaar vast in de gevangenis van Arusha en ze weten ook wel dat ze nooit meer vrij zullen komen. In de pauze hebben we Cloe nog het een en ander gevraagd om wat dingen duidelijk te krijgen en vervolgens gingen we weer terug; we konden er geen genoeg van krijgen! Zo ontzettend interessant!!!

Om 1 uur was het lunch pauze en toevallig werd Kim’s interview van die middag afgezegd, dus besloten we om de hele dag te blijven; dit maak je natuurlijk noooooit meer mee. We gingen lunchen met het verdedigingsteam van Bagosora. Hoe bijzonder is dat! Gewoon een soepie eten met advocaten die al jaren met de zaak bezig zijn! Ik heb me nog nooit eerder zo in rechten geinteresseerd, maar dit was echt ongelooflijk boeiend. Elk team, van elke crimineel, kreeg 6 uur om te pleiten, en ‘s middags was een Amerikaanse advocaat aan de beurt die een andere zwaar beschuldigde crimineel moest verdedigen.

Komen we weer terug in de rechtbank, we waren een beetje vroeg, zaten er vier mannen links op de rij. Wij dachten nog; t’is toch lunchpauze? Oja, dat waren de vier criminelen…. Die gaan natuurlijk niet lunchen… Het klinkt misschien dom, maar die criminelen zagen er natuurlijk gewoon uit als mannen die je zo op straat tegen zou komen. Gewoon in pak en een beetje suf van het zitten. Verder zie je er natuurlijk niks bijzonders aan. Ik vond het maar een aparte gewaarwording! Oogcontact maken met zulke mensen…

Om 5 uur ben ik afgetaaid, de rechtbank ging toen nog even door, maar ik moest nog even internetten en om half 7 is het natuurlijk donker en kan je nergens meer alleen naartoe. Kim en ik hebben ons in ieder geval echt verbaasd over deze dag. Je hoort natuurlijk tijdens het pleiten ook allerlei details over de genocide en je krijgt echt een indruk van hoe het systeem werkt. Ik had dit voor geen goud willen missen en het is echt hartstikke verslavend! Ik zou de hele week wel willen gaan!!!

Om kwart over 7 werd ik opgehaald met de taxi (had ik geregeld), want op de Kilimanjaro airport kwam Patrick aan. Patrick heeft in 2004 stage gelopen in Dar es Salaam, want toen zat hij op de NHTV. Ik had hem in januari een keertje ontmoet omdat hij de enige was die ooit naar Tanzania was geweest en ik hem wel het een en ander wilde vragen. Toen kwam ik er achter dat hij een safari-planner bedrijfje is begonnen in NL en dat hij naar de Karibu Fair zou komen om zaken te doen. Tja, de Karibu Fair is al volgende week (de tijd vliegt!), dus Patrick kwam woensdag avond in Arusha aan! Ik heb hem opgehaald van het vliegveld en ben met hem meegegaan naar z’n hotel, waar we nog even een biertje hebben gedronken en kort hebben bijgekletst. Echt heel apart om iemand van het vliegveld op te halen. Ik had hem ooit 1 keer gezien, maar toch was het wel leuk.
Ook op woensdag, kwamen Marcel en Theresa aan in Arusha. Zij zijn 2 medische studenten met wie ik in Dar heb gewoond. Maar omdat ik Patrick op ging halen, kon ik hun pas donderdag zien.

Donderdag zat ik op kantoor toen Patrick binnen kwam en daarna ook Marcel en Theresa. We zijn met z’n vieren gaan lunchen en ik heb volop bijgekletst met Marcel en Theresa, die net op safari waren geweest! ‘s Middags ben ik met Patrick naar een culture centre in Arusha geweest en ‘s avonds zijn we met z’n vijven (Kim ging ook gezellig mee!) gaan eten bij Maasai camp. Was echt een ontzettend gezellige avond en heel apart om Marcel en Theresa in Arusha te zien; voor het eerst in truien en met schoenen aan! Theresa zei ook als eerste; wow, Len, je hebt een spijkerbroek aan en gympen! In Dar zagen we elkaar natuurlijk alleen op slippers en in luchtige kleding!

Vrijdag ging iedereen weer foetsie; Patrick vloog al vroeg naar Zanzibar en Marcel en Theresa gingen naar Moshi. Tja, en Kim en ik konden weer aan de slag… Ik heb de hele dag op kantoor gezeten en aan schoolopdrachten gewerkt. ‘s Avonds heb ik pasta gemaakt en heb ik met Kim op de bank gehangen met popcorn (zelf gebakken!!!) en een wijntje. Lekker rustig en erg gezellig!

Vandaag zit ik ook een halve dag op kantoor (want om 1 uur gaan we dicht…) en vanmiddag ga ik eens even kijken hoe het met mijn eigen safari ervoor staat. Vanavond ga ik uit met Kim en allerlei nieuwe studenten van het UN Tribunaal. We hebben allemaal nieuwe huisgenoten erbij gekregen en vanavond gaan we lekker stappen! Ik heb er wel zin in! Morgen heb ik ingepland voor uitslapen (als dat lukt….) en lekker niksen!

Ik zal ook even mijn nieuwe adres geven voor de mensen die me iets willen toesturen;
Tanzania Tourist Board (Lenny de Reede)
P.O. Box 2348
Arusha
Tanzania

Ik woon natuurlijk nog steeds in het land ‘where the streets have no name’, dus ook hier een P.O. Box. Mijn camera is nog steeds kaduuk, maar verder gaat het prima met me! Ik kan alleen niet zoveel mailen als ik zou willen, dus sorry als het een beetje rustig is op de mail, maar ik doe mijn best en ik vind het super leuk om alle mailtjes te lezen! Dus bedankt daarvoor!!! Echt top!

Liefs,
Lenny