NL, here I come!

En zo zit ik dan ineens aan mijn laatste up-date vanuit Oost-Afrika…

Vorige week dinsdag dus afscheid genomen op mijn werk. De kadootjes vonden mijn collega’s allemaal super, ik had mijn moeder oorbellen mee laten nemen voor mijn 2 collega’s waaronder Rukia, waar ik zo goed mee op kan schieten. Nou, dat werd dus janken! ‘s Middags ben ik met Mam en Wil naar Ilkiding’a geweest voor de laatste keer, waar we hebben gewandeld met de gids die ik daar elke keer heb; Fredrick. Was hartstikke leuk en we zijn weer honderden keren voor mzungu aangeschreeuwd, wat best komisch was, want die kinderen zijn nog zo klein! En we hebben in een Maasai boma gekeken en foto’s gemaakt. ‘s Avonds zijn we gaan eten bij de Dragon Pearl, een van mijn favoriete restaurants. Mijn bazin, Mary, kwam daar nog even langs om afscheid te nemen en ze bracht ons ook nog even thuis met haar jeep.

Woensdag was het dan zover. Nog voor de aller-aller-aller laatste keer afscheid van Rukia genomen op mijn werk, ze hadden nog wat kadootjes voor ons gekocht, dus die mocht ik nog even ‘s ochtends vroeg op komen halen. En toen gingen we in de bus, op naar Moshi. Om half 1 waren we in Moshi en we namen meteen een taxi naar ons hotel om de tassen te dumpen. Was een hartstikke leuk hotel, 5 km buiten Moshi, en ze hadden zelfs een zwembad. Daar nog een soort tosti kip-kaas gegeten en toen maar richting Moshi gegaan. En waarom zou je een taxi nemen, als er ook daladala’s gaan?! Dus wij met de daladala, wat niet iedereen even leuk vond (toch mam?) maar we hebben het weer overleefd. In Moshi was nog steeds niet zo heel veel te doen, maar we hebben wat rondgehobbeld en op een terrasje gezeten vlakbij Clocktower, het centrum. ‘s Avonds hebben we in ons hotel gegeten, want ik kwam er bij het inchecken achter dat niet alleen ontbijt maar ook het avondeten was inbegrepen, en dat was hartstikke lekker! Alleen wel jammer dat het de hele dag bewolkt was, nouja, bewolkt genoeg om de Kili niet te zien…

Donderdag gingen we met de daladala naar Marangu. Was wel even een aardige rit, maar we waren rond kwart over 10 op plaats van bestemming. Walter, onze gids, was ook snel gevonden (tja, al ser 3 mzungu’s uit een daladala komen, dan vallen die wel op natuurlijk) en onze trip van de dag begon. We namen, net als met Vas en Margreet, de taxi naar de gate van de Kili en daar vandaan zijn we naar beneden gaan lopen. Het was hartstikke mooi weer, maar wederom zat de Kili gewoon in de wolken… We hebben ook in Marangu gegeten en daarna zijn we nog naar een waterval gelopen en er was markt in het dorp, dus daar hebben we ook nog even gekeken. En toen weer de daladala in, terug naar het hotel. En helaas, nog steeds geen Kilimanjaro gezien.. Nouja, de top niet gezien.

Vrijdag vertrokken we met de bus naar Kenia. We gingen van Moshi naar Mombasa. Ik had al buskaartjes gekocht in Arusha, dus we hadden zitplaatsen, maar toen we op het busstation aankwamen bleek de bus al te zijn vertrokken. Was wel even schrikken, want zoveel bussen gaan er niet naar Mombasa per dag. Gelukkig kon een man van het busbedrijf de chauffeur van de bus bellen en kwam de bus nog even langsrijden voor ons. Binnen no-time waren onze tassen de bus ingeslingerd en reden we naar de grens van Tanzania met Kenia. Tja, dan denk je alles wel gehad te hebben, maar dan krijg je het grens-controle-circus nog even over je heen. Eerst moesten we in de rij (met de hele bus) om ons uit Tanzania te laten stempelen. Daarna reden we verder naar de grens en konden we weer de bus uit. Weer formulieren in vullen, dit keer om een visum voor Kenia te kopen. Daarna weer in de rij om het visum daadwerkelijk te betalen en te krijgen en tot slot werd daarna nog even de hele bus binnenste-buiten gekeerd om alle bagage te checken. Er ging zelfs een ‘agent’ het dak van de bus op, waar ook nog allerlei spullen op vast zaten gebonden. Met een stok in zijn handen beval hij een jongen die met ons mee was van het busbedrijf, om alles los te maken en te laten zien. En beneden stonden wij weer netjes in een rij opgesteld om onze bagage te laten checken. Toen mochten we weer de bus in die na 300 meter stopte om nog even 35 Kenianen in de bus te laten, die blijkbaar ook gezellig meegingen. Oftewel; 2 uur verder en we reden richting Mombasa. Nouja, rijden was meer hobbelen, want het stuk van de grens tot aan de snelweg tussen Nairobi en Mombasa, wat toch zeker wel 2,5 uur rijden was, was geen weg te noemen. Er lag zowiezo geen asfalt en er waren ontzettend veel kuilen en hobbels. Wel heb ik nog een groep kamelen gespot; waren we toch nog een beetje op safari. En voor de mensen die denken dat we zijn gestopt voor lunch; helaas, we zijn 1 keer gestopt, zodat de mensen die wilden even fijn in de bosjes konden plassen. Want wc’s waren daar ook nog niet uitgevonden, maar gelukkig is wildplassen in Tanzania en blijkbaar ook in Kenia erg normaal, dus we hadden geluk!

Al met al waren we (9 uur ‘s ochtends vertrokken) om 5 uur ‘s middags in hartje Mombasa. We waren de bus nog niet uit of er stonden 15 taxi-chauffeurs om ons heen. We kozen er eentje uit en om kwart over 6 waren we eindelijk in het resort. Ik dacht even dat we er nooit zouden komen, maar gelukkig was dat wel zo. En ‘s avonds konden we heerlijk meedoen met het buffet; wat een lekker eten! En, bij inchecken kwam ik erachter dat niet alleen eten maar ook de drank (zelfs wijn en bier!) inbegrepen was. Ik denk dat ik nu voor de rest van mijn leven hotels mag boeken voor mijn moeder, want ik heb steeds mazzel lijkt het wel!

Zaterdag hebben we de hele dag geen klap uitgevoerd. Eten was al een activiteit op zich, want na het ontbijt zijn we in de tuin bij het zwembad gaan liggen op een fantastische ligstoel en daar zijn we tot de lunch gebleven. Toen dus weer eten en de rest van de middag ook heerlijk daar gelegen. Ook nog even gezwommen en in het zwembad was ook een bar, dus met mijn moeder nog even in het zwembad bar-gehangen. Aan het eind van de middag werd er op het strand nog beach-volleybal georganiseerd, waar ik uiteraard niet aan heb meegedaan (mij te sportief natuurlijk!), maar ik ben wel gaan kijken. En toen na het douchen dus maar weer gaan eten. Een top-dag dus. En wat wel leuk was, er zat een hele grote apen-familie in en rondom het resort. Dus je kon niks op je balkon laten liggen, of de apen gingen ermee vandoor; net de Apenheul! Alleen waren deze apen wel een paar maten groter als de aapjes die in de Apenheul alles stelen. Maar het concept was hetzelfde. Ze liepen echt overal; tussen de strandstoelen, bij het zwembad, over het dak van de kamers en in de receptie. ‘s Avonds werd er nog een soort Afrikaanse dans opgevoerd bij de bar, waar wij nog zaten te kaarten. Na 3 weken proberen we nog steeds mijn moeder het harten-jagen bij te brengen, en het gaat steeds beter! Niet altijd, maar dat is ook wel grappig. (Ja toch mam?! Gewoon schoppen-aas opgooien als je de schoppen-vrouw niet wilt, hahaha!)

Zondag hebben we nog maar zo’n dag ingelast, want het was goed bevallen. En het was ook nog steeds heerlijk weer, zeker wel 30 graden, misschien nog wel meer in de zon, en een briesje. ‘s Middags rond 5 uur werd het voor je gevoel koud, maar dat kwam door de wind en ‘s avonds was het weer heerlijk; gewoon met korte mouwen buiten zitten! Ik ben alleen wel ontzettend gestoken door muggen. Het leek wel of ze dachten; je kan Afrika niet uitgaan zonder malaria, dus we zullen je nog even aanvallen. Maargoed, ik neem nog steeds keurig Lariam in elke donderdag, dus ik hoop dat ik het niet krijg. Oja, en Wil had nog meegedaan met beach-volleybal, was ook wel lachen. Wij zaten lekker op het terras, en hij maar zweten, haha1

Maandag ben ik samen met mijn moeder naar Mombasa gegaan. Wil bleef in het resort want die was er al 2 keer eerder geweest in vorige vakanties. We hadden de hele dag een taxi bij ons, dus dat was wel cool; we liken wel de Koningin! Het was toch wel een uur rijden naar het centrum. Daar eerst even buskaartjes voor Nairobi gekocht en een hotel geregeld in Nairobi en toen door naar Fort Jezus. Daar hebben we een tour van 2 uur gedaan, door het oude centrum van Mombasa. Ik vond het ontzettend veel op Stone Town in Zanzibar lijken, want dat is ook bezet door de Arabieren. Echt exact dezelfde straatjes, deuren, winkels en moskeen. Maar wel weer leuk om doorheen te lopen. Helaas was mijn moeder (en Wil ook) niet helemaal lekker. Nouja, zeg maar dat ze al 2 dagen aan de Loperamide zat vanwege buikprobleempjes door waarschijnlijk het eten of iets in die geest, dus we gingen niet al te uitgebreid eten, maar dat was ook wel leuk. We zaten in een goedkoop tentje, lekker weer op plastic stoelen (net of ik weer in Dar was) chapatti te eten en ik spaghetti (ik had natuurlijk maag-technisch nergens last van; ben al zo vaak ziek geweest, dat ik nu overal tegen bestand ben denk ik!). Daarna dus nog even langs de pharmacie om nog een doosje tabletjes voor mijn moeder te kopen en toen zijn we nog even gaan shoppen in een enorme supermarket. Tja, de volgende dag moesten we alweer de bus in, dus toch maar weer wat te eten en te drinken kopen! En rond half 5 waren we weer terug. ‘s Avonds was er een Swahili-buffet gemaakt, was erg leuk, kon ik me nog even uitleven. Dus ik lekker aan de cassava in kokosnoot saus, gekookte bananen, spinazie met uitjes en chapatti!!!

Dinsdag (gister) werden we om kwart voor 8 opgehaald door de taxi, want om 10 uur ging onze bus, en die wilden we niet (weer) missen! We waren op tijd en om 10 uur precies reden we weg, gewoon op tijd! De eerste 4 uur van de rit heb ik liggen slapen, en om 2 uur stopten we voor lunch. Om half 3 gingen we weer verder en pas om half 8 waren we in Nairobi. Onderweg waren ze bezig met de snelweg, wat vertraging opleverde, en dan heb ik het nog niet gehad over de avond-spits; 2 uur stilgestaan in Nairobi! Maargoed, we waren er wel, weer werden we zowat besprongen door taxichauffeurs. Toch maar weer eentje uitgekozen en die bracht ons netjes naar het hotelletje wat ik had geboekt. Het laatste half uur in de bus reden we door het centrum (met een hoop stilstaan) en ik weet niet hoeveel mensen in Nairobi wonen, maar ik had het idée dat ik ze allemaal had gezien; het was DRUK!!! Niet normaal meer! Voor de mensen die bij het woord Ubungo weer ideen krijgen (het grootste busstation in Dar), vermenigvuldig dat met 10 en zo zag Nairobi centrum eruit. Maargoed, we zijn heelhuids en met al onze bagage netjes in het hotel aangekomen, ingechecked en nog even gegeten in het restaurantje ernaast. Om 10 uur ging die dicht, maar mam en Wil moesten toch heel vroeg op, dus dat gaf niet. En toen maar afscheid genomen….

Want mam en Wil vlogen vanochtend om 11 uur vanuit Nairobi rechtstreeks naar Amsterdam met KLM… En ik vlieg vanavond om 23.25 uur met British Airways naar Londen. Dus op dit moment zitten ze nog in het vliegtuig! Ik ben vandaag Nairobi nog even ingeweest en ik heb me echt enorm misdragen… Ik dacht, tja, t’is toch mijn laatste daggie, dus ik koop nog maar wat leuks… Ik heb zo ontzettend veel kleren weggegooid, dat ik nog zat ruimte in mijn backpack heb. Nou, nu in ieder geval niet meer, want ik kon het toch niet laten om nog wat zooi te kopen. Ik dacht; nu kan het nog! Maargoed, nu maar hopen dat mijn tas niet ineens meer dan 20 kilo weegt.

Vanochtend regende het wel ontzettend in Nairobi, maar toen ik om half 10 het centrum inging was het droog en het is droog gebleven. Nairobi is echt ontzettend leuk trouwens. Ik vind het net Rotterdam, alleen was ik zo ongeveer de enige blanke. Ik heb er nog zo’n 12 gezien en dat was het! Maar Nairobi heeft gewoon ‘normalere’ winkels, die ik in Dar of Arusha echt niet heb kunnen vinden. En ze hebben hier wolken krabbers en betere wegen in de stad en je hebt hier meer het idée dat je in een grote stad bent, in plaats van in een groot ongeregeld-zooitje. Ik vind het echt wel leuk dat ik het nog een dagje heb kunnen zien. Ik ga zo nog even wat drinken en om half 7 komt de taxi. Waarschijnlijk duurt die 15 kilometer wel 2 uur, dus ik ga maar op tijd richting airport. En ik moet mijn bagage dus nog even her-inpakken, na mijn aankopen van vanmiddag…

En morgen ochtend rond 10 uur sta ik op NLse bodem. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. En ondanks dat ik echt wel veel zin heb om iedereen weer te zien, vind ik het ook wel jammer. Ik heb echt een toptijd gehad… Maar; ik heb net een mailtje van Bas (van Dar) gelezen dat Tina (meid uit Zweden, die ik in Dar heb leren kennen) naar Nederland komt over 1,5 week, dus dan hebben we al een kleine reunie! En dan in Utrecht, ook hartstikke leuk. En morgen weer rondfietsen in Gouda en de hele dag Nederlands praten, naar de normale supermarkt kunnen gaan en nog veel enger; weer in het donker over straat kunnen gaan! En volgens mij is he took nog steeds lang licht in NL, want hier is het al 6 maanden om kwart voor 7 donker, vandaar dat ik ook niet het idée heb dat het 1 augustus is. Het is al sinds 8 februari hetzelfde; om half 7 in de ochtend wordt het licht en om half 7 in de avond wordt het donker. Tja, en geen malaria muggen meer, ook wel fijn. Maar ik kan in NL natuurlijk niet meer tof gaan doen met mijn 5 woorden Kiswahili. Ik probeer hier nog dagelijks indruk te maken met mijn Kiswahili, maar als ik in NL “hakuna matata” zeg, dan denkt iedereen vast dat ik teveel naar de Lion King heb gekeken.

Ik hoop in ieder geval dat ik niet weer 3 dagen hoef te vliegen, en dat ik niet weer via Zuid-Afrika hoef te gaan, maar dat ik gewoon in kan stappen en naar Londen kan vliegen. Ach, in ieder geval sneeuwt het nu niet!

Wen, bedankt voor je smsje, ik zie je morgen met Pen! En alle mensen weer bedankt voor de mailtjes en berichtjes en tot in NL! Here I come!

Liefs,
Lenny