Laatste dagen in Dar

Haai!

Ja, daar ben ik maar weer eens met een up-date. Ik typ wat af deze week, maar er gebeurd ook zoveel hier! Ik had beloofd nog iets meer te schrijven over Arusha, dus bij deze.

Dit is dus mijn laatste weekje Dar. Best gek, want ik ben Dar echt gaan beschouwen als mijn home-town. Maar ik heb alles wel echt gezien hier, kheb volop genoten van de stad, maar een nieuwe plek zou ook niet gek zijn. Ik vind het na 13 weken echt nog steeds geweldig hoeveel daladala’s hier naar allerlei plekken rijden, hoe je toch vrij snel (binnen 2 uur) aan het strand bent en hoeveel restaurtantjes, bars en hotels hier zijn. Maar met een nieuwe uitdaging, is ook niks mis.

Na de begrafenis afgelopen dinsdag, ging de week gewoon weer verder hier. Ik ben een beetje begonnen met afscheid nemen. Ik ben gisteren bij de Tourist Information langsgeweest om alvast gedag te zeggen, ik heb de buskaart naar Arusha gekocht en ik heb mijn haar bij laten knippen. Tja, dat was wel even een beslissing… Laat ik mijn 23-euro-coupe doodgaan in 6 maanden, of laat ik hem verknippen voor 6 euro? Ik heb maar voor het laatste gekozen, want toen ik uit Letland terug kwam, zag mijn haar er echt niet meer uit. Ik kan niet zeggen dat ik fantastisch geknipt ben, maar de dooie punten zijn eraf, en ik heb weer gewoon een staart in (t’is hier toch te heet voor los haar…).

Vandaag dus mijn laatste dag bij de TTB in Dar. Ik ga vanmiddag lunchen met een collega, de computer leegmaken, m’n spullen bij elkaar rapen en mijn tas verder inpakken thuis. Gisteren alvast m’n klamboe gewassen; die was zwart!!! Niet normaal! Dat ik daar onder heb gelegen… helemaal vol met stof. We wassen hier alles op de hand, maar als ik in Arusha ben, wordt de was voor me gedaan. Ik heb deze week dus mooi niks meer gewassen, maar die klamboe wilde ik toch niet zo zwart mee gaan nemen. Gelukkig is die nu weer wit.

Vanochtend, toen ik naar mijn werk liep voor de laatste keer, ben ik eindelijk bezweken. Als ik naar mijn werk loop kom ik tussen de 10 en 15 bedelaars tegen. Bijna allemaal zijn ze gehandicapt, echt zo zielig. Ik wist in het begin maar niet wat ik met ze aan moest. Af en toe schieten de tranen gewoon in mijn ogen, zeker als je dan ook nog bedenkt dat de meeste met een simpele vaccinatie gewoon een “normaal” leven hadden kunnen hebben. Maarja, moet ik ze dan maar elke dag geld gaan geven? Dus wat had ik bedacht; op mijn laatste dag geef ik ze wat. Ik heb de hele week munten gespaard, en vanochtend heb ik de Sinterklaas uitgehangen. Ik heb elke bedelaar die ik herkende van andere dagen (praktisch allemaal dus) geld gegeven. Tja, en hoeveel geef ik dan? Had ik ook over nagedacht. Mensen geven hier altijd munten had ik gezien. Vaak liggen er munten van 5 of 10 Tanzaniaanse shillings (Tsh), maar 10 Tsh = 0,6 eurocent. Kun je nagaan dat ze hier munten hebben, die 0,3 eurocent waard zijn… Maargoed, wat ging ik dan geven? Ik heb de meeste tussen de 100 en 200 Tsh gegeven, die munten bestaan ook. 200 Tsh is de ‘duurste’ munt, dat is dus nog maar 12 cent. Tja, het komt misschien krenterig over, maar 52% van de bevolking van Tanzania verdient minder dan 1 dollar per dag, dus het zou ook een beetje vreemd zijn als ik ze even per persoon ruim een dagloon geef. Nouja, dat is in ieder geval mijn theorie… En ik kan ze wel negeren, wat ik al 13 weken gedaan heb, maar ik kan toch ook de wereld niet veranderen. Als ik ze niks geef, zitten ze er morgen weer, en als ik ze wel wat geef, dan hebben ze misschien weer wat te eten. De systemen in Tanzania kloppen toch voor geen meter, voor zover er al systemen zijn, dus tja, dan maar bezwijken en geld geven. En eerlijk gezegd voel ik me best goed, dat ik ze toch wat heb gegeven.

En nu Arusha; wat ga ik daar doen? Tja, het was even een beslissing; ga ik 20 weken in Dar bij de Tanzania Tourist Board (TTB) blijven, of is er misschien nog meer. Ik had na een week of 8 wel door dat ik eerder klaar zou zijn met mijn rapport (over het culture tourism potential of Dar es Salaam) en ik was erachter gekomen dat ze toch niet zo heel veel ermee zouden gaan doen. Ik kon twee dingen doen; boos en gefrustreerd worden daarover of een nieuw plan bedenken. Ik ontmoette mevrouw Lwoga, zij is hoofd Culture Tourism van de TTB. Zij werkt voor de TTB in Arusha als enige en we hebben daar een tourist information office. Ineens ging er een lamp bij mij branden en toen zij in Dar was, had ik haar gevraagd of ik haar niet kon helpen met haar werk in Arusha. Dit moeten jullie niet verkeerd opvatten, maar zij schijnt echt de enige te zijn die echt actief werkt. Klinkt erg goed, want ik kan ook niet stilzitten. En zij vond het prima als ik naar Arusha zou komen, dus dat ben ik gaan voorleggen aan de baas hier, en die vond het ook een goed idee. Dus zo gezegd, zo gedaan. Mijn rapport heb ik inmiddels ingeleverd bij de baas, dus dat is af. Ik heb ondertussen gekozen voor de course “sustainable tourism” voor mijn laatste jaar op de NHTV, dus samenwerken met mevrouw Lwoga zou hartstikke interessant voor mij kunnen worden. Zij houdt zich voornamelijk bezig met toerisme waar de lokale bevolking geld aan verdienen en dat vind ik juist zo leuk (= sustainable tourism). We gaan komende week elkaar ontmoeten in Arusha en dan maken we een plan voor mijn laatste 7 weken; ik heb er best wel zin in! Maar; het blijft Tanzania, dus ik hou een beetje mijn hart vast. Mensen zeggen meer dan dat ze doen, maar tot nu toe is het contact erg goed met haar, dus ik heb goede hoop!

De beslissing viel me in het begin een beetje zwaar. Dar verlaten, terwijl ik het zo ontzettend naar mijn zin heb hier. Ik heb hier echt een leventje opgebouwd en vrienden gemaakt, ik ken goed de weg… Maar ik ben gekomen voor een stage en dat is het belangrijkste. Ik ben gekomen om dingen te leren en ik denk dat ik in Arusha echt wel nieuwe dingen ga zien, dus dan moet ik er ook voor gaan. En nu het zondag zover is, heb ik er eigenlijk best zin in. Lekker spannend!!! En ook wel grappig; het is daar ruim 15 graden kouder dan hier!!! Ahhhhhhhhhhh! Straks moet ik nog gympen aan en shirts met lange mouwen! (in Dar heb ik het niet “kouder” dan 28 graden meegemaakt, en dat was ‘s nachts na een regenbui, nu is het rond de 37 graden). Ik heb ook een slaapplek geregeld in Arusha, via een studiegenootje van Bas die daar zit voor een onderzoek, dus als het goed is woon ik vanaf zondag in een appartementje!

Dus dit is mijn laatste berichtje uit Dar. Morgen ga ik m’n laatste dingetjes doen hier en mijn tas reis-klaar maken, en dan is het mooi geweest. Ik wilde iedereen even bedanken voor de lieve berichtjes naar aanleiding van mijn laatste up-date, over de begrafenis. Echt lief dat jullie zo met me meeleven!!! Dat geeft me echt een heel goed gevoel; bedankt!!!

Tot in Arusha!!!

Liefs,
Lenny

Ps. Mochten er nog mensen kaarten/brieven naar mijn adres in Dar hebben gestuurd; geen probleem, want ik kom hier nog terug in juli, dus dan krijg ik ze alsnog! Zodra ik weer een nieuw adres heb, zet ik het op de site!