Ik ben er!

Karibu!

Ik ben een week geleden al vertrokken uit Nederland en ik heb nu pas de gelegenheid om mijn weblog bij te werken. Ik zal even bij het begin beginnen…

Vorige week donderdag, 8 februari, stond ik netjes om kwart voor 2 op Schiphol, om te vertrekken naar London Heathrow, en na een overstap van 2 uur zou ik doorvliegen naar Dar es Salaam. Voor ik door de paspoortcontrole ging, heb ik nog even koffie kunnen drinken met mijn ouders, Wil en Tijntje, want die waren mee om me uit te zwaaien. Rond kwart voor 4 hebben we afscheid genomen, en toen wist ik al dat ik een half uur vertraging zou hebben. Toen ik bij de gate aankwam, werd mijn vertraging alsmaar meer. Ik zou om 16.35 uur gaan vliegen, en uiteindelijk was ik om kwart voor 7 pas in de lucht.

Het gevolg was dat ik daardoor praktisch geen overstaptijd meer had op London Heathrow, en jawel; ik had mijn vliegtuig gemist, op 15 minuutjes!!! Ik werd naar een rij gestuurd, waar nog zo’n 70 mensen in stonden, om mijn ticket om te laten boeken. Als ik daar een video-recorder bij me had gehad, had ik pas echt gave live-tv kunnen maken. Wat een hoop ruzie en stampij in die rij, niet te geloven! Ik baalde natuurlijk ook, maar gelukkig had ik geen hotel of een reis geboekt.

Na 2,5 uur wachten was ik aan de beurt. Mijn ticket werd omgezet naar een vlucht op vrijdagavond (26 uur later als dat ik eigenlijk zou vliegen) en dan niet naar Dar es Salaam, maar naar Johannesburg. Daar zou ik weer 1 uur overstaptijd hebben, en dan door vliegen naar Dar es Salaam. Ik kreeg ook een voucher voor een hotel en 2 bustickets. Ik moest met een trein en een bus, waar ik ontzettend lang op heb moeten wachten. En nog veel erger; ik had alleen een t-shirt en een vestje aan, terwijl het sneeuwde; ik bevroor!!!

Om 12 uur ‘s nachts was ik in het hotel en kon ik nog even dineren, want dat was ook nog niet gebeurd. Daarna maar gauw mijn bed in gekropen.

De volgende dag weer lekker dezelfde kleren aan en zo laat mogelijk uitgechecked. De hele dag op Heathrow gezeten en om 8 uur ‘s avonds kon ik dan eindelijk de lucht weer in. Deze vlucht duurde 11,5 uur en was bomvol, omdat er veel meer mensen vluchten hadden gemist. En dat door een dagje sneeuw…

Zaterdagochtend om 9 uur kwam ik aan in Johannesburg, maar we waren wederom te laat, en je raadt het al: ik had weeeeer mijn vliegtuig gemist. Wat een reis, wat een reis. Ik was tot dan toe heel rustig gebleven en had alles rustig over me heen laten komen, maar in Johannesburg begon ik er toch wel vervelend van te worden. Ik liep nu al 3 dagen in dezelfde kleren rond (mijn baggage nooit meer gezien natuurlijk…) en waar moest ik nu weer heen?

Mijn ticket werd omgezet naar 14.00 uur op zaterdag, maar ik stond wel op stand-by, want eigenlijk zat de vlucht vol. Drie kwartier voor vertrek hoorde ik dat ik meekon, en gelukkig maar, anders had ik in Johannesburg ook nog moeten overnachten, in dezelfde kleren. Uiteindelijk was ik zaterdag om 7 uur ‘s avonds, zonder baggage, in Dar es Salaam, in plaats van vrijdagochtend half 8, met 6,5 extra vlieguren en de rest was wachten… en maar wachten…

En tja, daar sta je dan; oververmoeid en geen idée waar ik was. Eerst maar geld gaan wisselen en toen een taxi genomen. Ik had ondertussen vernomen dat er een hotel voor me was gereserveerd, en daar ben ik naartoe gegaan. De taxirit was erg spannend. Ik was natuurlijk alleen en onderweg kwamen we vanalles tegen; ongeregeld verkeer, mensen die werkelijk overal maar oversteken, fietsers over de ‘snelweg’, honderden mensen op straat. Toen we voor een stoplicht stil stonden, kwamen er allemaal mensen om de auto staan, en de chauffeur deed ineens de knopjes dicht van de taxi. Ik werd een beetje benauwd, maar het ging goed.

Na 20 minuten waren we er en heb ik ingechecked. Ik heb heerlijk gedouched en ben maar gelijk gaan slapen.

Op zondag had ik met dezelfde chauffeur afgesproken (was de helft goedkoper, had een dealtje gemaakt!). Dus om 14.00 uur gingen we weer naar de airport; op naar mijn baggage. Dit was de eerste keer dat ik Dar es Salaam in het licht zag; wat een stad zeg… Druk, ongeregeld, heet, overvolle dala-dala’s, mensen met karretjes, mensen die vanalles op hun hoofd dragen echt noem maar op. Uiteraard had mijn baggage een vlucht gekregen die ook vertraging had. Mijn tas kwam via Nairobi (logisch!!!), en die vlucht was 3,5 uur vertraagd, dus ben ik maar blijven wachten. Maar om 6 uur had ik gelukkig mijn tas gevonden en werd ik weer teruggebracht naar het hotel. Vier dagen verder, maar toen was ik eindelijk weer herenigd met mijn tas! Joepie!!!

Maandagochtend om 9 uur stond er een driver van de TTB (mijn werk; Tanzania Tourist Board) klaar om me op te halen. Op naar het IPS gebouw, midden in het centrum, want daar ga ik werken. Meneer Kopwe, mijn begeleider, stond me al op te wachten en stelde me aan iedereen voor. Ik heb hier ook mijn eigen kantoor; echt cool! Het ziet er natuurlijk niet uit, maar ik vind het helemaal geweldig! Kom je aan in Tanzania, kennen mensen je naam en krijg je gewoon een eigen kantoor; geweldig toch?! En ik word elke dag opgehaald door een chauffeur, ik voel me echt net Paris Hilton!

De afgelopen dagen heb ik gespendeerd met wat rondlopen door het centrum en ben ik alvast op zoek gegaan naar accomodatie voor de komende tijd. Het hotel wordt een week betaald door TTB, en daarna ga ik verhuizen naar het YMCA hostel. Dat ligt vlakbij mijn werk, dus dan kan ik gaan lopen.

Het is hier ook ontzettend warm. In de schaduw geeft de meter 33 graden aan, dus dan is het in de zon zeker wel 36 graden. Gelukkig heeft mijn kantoor airco, dus ik heb er weinig last van. Maar zodra je buiten komt, klapt er zo’n veel te hete deken over je heen

Nou, een heel verhaal, maar nu ben ik weer een beetje bij. Ik heb nog steeds geen internet op mijn kamer, dus mailen is lastig, maar ik probeer het wel zo vaak mogelijk. Ik beloof jullie op de hoogte te houden van mijn avonturen!

Liefs,
Lenny