Muhimbili-ziekenhuis-tour

Haai!!!

Vandaag lijkt het er dan toch op dat het regenseizoen is begonnen. Er is hier net een bui losgebarsten; niet normaal! De straten lijken wel rivieren en ik moet straks nog naar huis lopen… ik ben benieuwd. Wordt het lopen, of wordt het zwemmen?!

Vorige week donderdag, had ik nog niet verteld, had ik met Syb afgesproken bij het Muhimbili ziekenhuis. Dit is het grootste ziekenhuis van Tanzania, en hier lopen alle mensen in het hostel (behalve Bas en ik) hun co-schappen. Erik en Guido, de 2 NL-se jongens, doen een onderzoek voor hun medicijnen-studie in hetzelfde ziekenhuis. De gesprekken bij “ons thuis” gaan dus ook regelmatig over dit ziekenhuis. Bas en ik zitten de hele dag een beetje midden in het centrum van Dar, maar het ziekenhuis ligt net de ander kant op. Ik had dus geen idée wat ik me erbij voor moest stellen, op de verhalen na dan. Dus had ik aan Syb gevraagd, of ik een keertje mocht komen kijken, en dat was dus vorige week donderdag…

Door de knallende hitte naar het ziekenhuis gelopen, en ondanks dat ik de instructies lichtelijk verkeerd had opgevat over de afgesproken plek, wist Syb me nog te vinden ook! Het Muhimbili ziekenhuis bestaat uit meerdere gebouwen, ik vond het net een dorp. Moet ook wel, want het is het grootste ziekenhuis van dit hele land! De meeste mensen die dit lezen, zullen wel weten dat ik niet zo heel erg goed ben met ziekenhuizen, maar dit ging me vrij goed af. Syb had zich nog verontschuldigd dat we niet naar de OK konden, nou, zo jammer vond ik dat nou ook weer niet…

Tussen de gebouwen door zijn allemaal gangen gebouwd, want anders kunnen de patienten niet ‘vervoerd’ worden. De rolstoelen en bedden worden (ben ik achter gekomen) van het ene naar het andere gebouw gereden, en dat gaat niet over zand en steen. Ik vond het er wel erg futuristisch uitzien, en het was overdekt, dus we liepen lekker in de schaduw. Ik ook weer blij.

We zijn bij twee afdelingen gaan kijken. We zijn niet helemaal langs alle patienten gelopen, want anders werd het zo dierentuin-achtig… beetje naar zielige mensen kijken. Maar wat een drama is dat zeg, een ziekenhuis hier. En dan heb ik er nog niet eens verstand van, kun je nagaan hoe erg de frustratie bij de studenten uit Europa is! Ik zag dus matrassen op de grond, omdat er niet genoeg bedden zijn. Mensen met tumoren die echt enorm groot zijn… En ondertussen was Syb vanalles aan het vertellen over het reilen en zeilen in dit ziekenhuis. Bijvoorbeeld dat een aantal o.k.’s gesloten zijn, waardoor meerdere afdelingen een o.k. moeten delen. En dat dan nog maar 2 of 3 operaties per dag gebeuren, alles gaat hier polepole (zeeeeeeer langzaam). Voor ons, Europeanen, is dit eigenlijk niet voor te stellen. Je zou toch denken; minder o.k.’s, dus keihard aan de slag!

Na de rondleiding, die toch wel behoorlijk indruk had gemaakt, zijn we naar huis gelopen in de nog steeds veel te hete zon. Thuis gauw omgekleed, en naar het mooiste en duurste hotel in Dar (wat ik tot dusver ontdekt heb), het Kempinski hotel gegaan, waar we heerlijk hebben gezwommen! Bas en Tina waren daar ook, dus dat was gezellig (he Tijn, zelfs nog geskypt aan het zwembad!!!). Bas en Tina hadden geen zwemspullen meegenomen, dus die hebben we even jaloers gemaakt door heerlijk, voor hun neus, in het zwembad te springen.

‘s Avonds hebben we bij de Chicken Tikka Inn gegeten, een restaurant in Upanga waar je op de eerste verdieping lekker buiten op het terras kan zitten. Erg leuk en ik heb weer heerlijk gamba’s gegeten!!! En daarna zijn we met alle mensen van het hostel naar de Scoutbar gegaan. Dat is een bar, eigendom van de scouting, ook bij ons in de buurt. Ik heb er nog weinig scouting aan kunnen ontdekken, maar ok. De muziek staat er alleen een klein beetje veel te hard, dus je kon alleen maar praten met de twee mensen die naast je zaten. En toch was het gezellig!

Mocht iemand het interessant vinden om meer te lezen over de ziekenhuis-bevindingen vanuit Dar, dan zou ik zeker even kijken op www.sybrenrynja.waarbenjij.nu, dat is de weblog van Syb en ik vind dat hij erg goed uitlegd hoe dingen gaan in een ziekenhuis in Dar. En hij heeft ook prachtige foto’s erop staan, van zijn reis in januari die hij met z’n vriendin heeft gemaakt.

Helaas ben ik zelf weer eens een beetje ziek. Gisteren was erger dan vandaag. Dan vragen zich nu vast mensen af; waarom zit je op je werk? Nou, ik heb maar 1 woord nodig om dat uit te leggen; AIRCO. Gelukkig voel ik me vandaag beter dan gisteren, dus morgen moet ik weer top-fit zijn, voor zover mogelijk in dit land. Bas was gisteren ook ziek, maar dat wisten we niet van elkaar. Hij had het wel iets erger dan mij, kwamen we ook achter. We hebben gistermiddag allebei in het hostel geslapen, zonder van elkaar te weten dat we thuis waren… ook gezellig! Ik was wel ‘s ochtends gaan werken, maar rond 2 uur ben ik naar huis gegaan. En na het slapen, voelde ik me al ietsje beter. (De diarree is stukken minder en ik heb niet meer de hele tijd het idée dat ik moet overgeven. De hoofdpijn is er alleen nog niet minder op geworden…) Ik ga straks ook nog even twee uurtjes proberen te slapen, en hopelijk gaat het dan beter. Alleen jammer dat het zo regent vandaag; dat nodigt niet echt uit om naar huis te lopen. Maar elk nadeel heeft ook een voordeel; nu is het in ieder geval geen 38 graden, maar 33!!! Joepie! (met een luchtvochtigheidsgraad van 95% denk ik, maar ja, je kan niet alles hebben..!)

Volgende week weer een update met foto’s van het aankomende weekend!

Liefs,
Lenny