Leven in Dar

Karibu!

Deze keer eens een beetje een up-date over het leven in Dar. Zoals ik natuurlijk elke keer weer schrijf, is het hier ontzettend warm. Dat wil zeggen dat het overdag rond de 40 graden is en ‘s nachts vaak nog 32 of 33 graden. Veel koeler heb ik het nog niet meegemaakt. En wat vooral erg lasting is; de luchtvochtigheidsgraad ligt erg hoog, ik geloof zo rond de 80%. Oftewel; elke dag 2 keer douchen en ik zweet echt liters! Als zweten gezond is voor je huid, dan moet ik er zeker even tegenaan kunnen, haha!

Geld is ook iets heel apart hier. We betalen met de Tanzaniaanse shilling, en die is bijna niets waard. 1 Euro is 1600 Tsh, dus dan begrijp je wel, dat je hier met de meest vreemde biljetten rondloopt. De kleinste munt is volgens mij 50 (ik heb nog niks kleiners gezien dan dat) en je hebt ook munten van 100 en 200 Tsh. De briefjes zijn er van 500, 1000, 2000, 5000 en 10.000. Die van 10.000 Tsh is het grootst, en dat is maar 6 euro waard! Als we gaan pinnen, liggen we ook helemaal in een deuk. We kunnen maximal 400.000 Tsh opnemen, en dat is 240 euro waard. Dan krijg je dus echt een pakket met geld! Ik begrijp niet waarom de pinautomaat er geen touwtje bij geeft, om er omheen te knopen. Erg grappig dus, vooral ook een briefje van 500 Tsh, dat is maar 30 eurocent!!!

Het eten is uiteraard ook net iets anders als in Nederland. ‘s Ochtends krijgen we ontbijt in het hostel, dat zit inbegrepen, dus dan roosteren we witte boterhammen en we krijgen boter en jam. Dat vind ik dus een beetje suf, dus ik heb de Afrikaanse (ongezouten…) pindakaas ontdekt, en die is echt heel goed te eten! Ook krijgen we stukjes banaan, thee of koffie, dus op zich niks te klagen. En we hoeven niet af te wassen en de tafel wordt voor ons gedekt; beter kan niet!!!

Tussen de middag ga ik dus zelf op jacht. Ik werk in het centrum van Dar, dus ik heb keuze. Erg gaaf vind ik dat, dan hoef ik niet elke dag hetzelfde te eten. Om de hoek zit bij mijn werk een supermarkt, waar een kraampje in staat met Tanzaniaans eten. De Tanzanianen eten tussen de middag vaak rijst, kip, geroosterde banaan, friet, saus met groenten, bonen, witte/groene kool of fruit. Ze hebben ook allerlei snacks die ik bijna niet kan omschrijven, aangezien ik geen flauw idee heb wat het zijn, wat de ingredienten zijn en hoe ze bereid worden. Een van mijn favoriete snacks is “sambusa”, een soort loempie-driehoek gevuld met vlees en groente of alleen met groente. Ze eten ook vaak "chapatti", een soort kleine, iets dikkere pannekoek die ze vaak dopen in een saus met groenten.

Na lang zoeken hebben we ook een paar bakkerijen gevonden, waar ze hele lekkere broodjes verkopen, zoals worstenbroodjes, kaasbroodjes en croissantjes voor goede prijzen. Alleen heb ik een beetje pech; die zaakjes zitten meer in de buurt bij het werk van Bas!

‘s Avonds eet ik eigenlijk van alles en nog wat. Dit is het land van de pinda en de cashewnoot, dus die eet ik wel vaak. Eigenlijk elke dag bijna, want op mijn werk liggen hele kleine zakjes pinda’s, die ze overigens ook overal op straat verkopen. Maar, als avondd eten varieert het nogal. Soms gaan we uit eten bij het restaurantje bij ons op de hoek; Bali’s. Het is Indiaas, maar ze verkopen er ook pizza, burgers, frietjes, soep en chinees eten, dus genoeg keuze. Soms hebben we geen zin om uit eten te gaan, en ga ik naar de markt om wat fruit en groente te kopen en dan roosteren we er een paar boterhammen bij. We mogen namelijk niet koken in het hostel, dus dat is wel errug jammer. En vergeet niet; het is elke dag super heet, dus echt heel veel honger hebben we ook niet altijd…

Ik heb ook al een paar ijsjes op, die voorverpakt waren, dus dat viel heel erg mee! Ik ben er niet ziek van geworden, dus dat is wel lekker.

Even wat prijzen;
Flesje Coca Cola, 350 ml: 20 eurocent (300 Tsh)
Biertje, 500 ml: 60 eurocent (1000 Tsh)
Brood, halfje: 30 eurocent (500 Tsh)
Sambusa (snack) 20 eurocent (300 Tsh)
Krant: 25 eurocent (400 Tsh)
Huur van mijn kamer; 3,75 euro per nacht (6000 Tsh)
Eten bij Bali’s, incl drankje: 2 euro (3500 Tsh, of ergens rond die prijs; ligt eraan wat je neemt, sommige dingen zijn uiteraard nog goedkoper!!!)
Ritje in de daladala: 15 eurocent (200 Tsh)

Wat ik laatst trouwens heb gedronken was ook geniaal; suiker-riet-sap. Die staan ze vers te “persen”; ze duwen van die stengels door een schredder, en dat sap is echt verrukkelijk!!! De sapjes zijn sowieso vaak erg goed, want ze hebben hier veel mango en passievrucht, en dorst heb ik hier altijd!

Verder is het misschien leuk om iets te schrijven over het verkeer in Dar. Doodsoorzaak nummer 1 is hier; verkeersongelukken. Nou, dat geloof ik ook meteen, want ze rijden hier als gekken!!! Het verkeer is zo ongeregeld als het maar zijn kan. Er zijn wel geasfalteerde wegen met belijning, er zijn een paar rotondes en ook stoplichten of verkeersagenten, maar niemand houdt zich echt aan regels. Vooral die daladala’s, dat zijn net cowboys! En ik moet eerlijk zeggen, dat ik soms ook wel een beetje bang ben in zo’n daladala, want als die een klap maakt, overleef je het echt niet. De mensen die hier in het ziekenhuis werken, proberen ook zo min mogelijk met de daladala te reizen, omdat zij zoveel slachtoffers binnen krijgen. Daar was ik toch wel een beetje van geschrokken, maar ja, het is een super grote stad, en de kans is in principe best klein dat het gebeurt.. alleen als het gebeurt, dan ben je er denk ik wel geweest.

De wijk Upanga, waar ik woon, ligt vlakbij het centrum. Ik kan lopend naar mijn werk en ik doe er denk ik 20 minuutjes over, niet langer. Onze wijk is helaas niet geasfalteerd, dus de staat van de straten laat nog wel eens te wensen over. Nu niet erg, want nu is het gewoon heel erg stoffig. Maar als straks het regenseizoen begint, dan wordt het een grote modderpoel… Misschien moet ik dan toch maar regenlaarsjes gaan kopen!

Verder val ik natuurlijk ontzettend op hier, met mijn witte kleur en blonde haar, dus elke dag wordt ik tientallen keren aangesproken. Vaak voor een taxi, maar ook vaak gewoon omdat ik blank ben en ze aandacht van je willen. Ze roepen ook vaak “blanke” naar je, maar dat wendt vanzelf.

Jemig, een hele essay over wat praktische zaken, maar ik dacht; misschien wel leuk om te vertellen! Sommige dingen worden heel vanzelfsprekend als je ergens bent, maar die zijn juist wel leuk om te vertellen. Volgende keer weer meer!

Liefs,
Lenny